Ieder mens hoort vanaf zijn geboorte bij een eigen unieke familie en de daarbij diepe verbindingen. De poort tot jouw aardse bestaan zijn je ouders. Via hen heb je het leven gekregen. Daarom ben je ook verbonden met het grotere systeem waar zij deel van zijn. Je blijft, bewust en onbewust, altijd (innerlijk) lid van dat familiesysteem. Zelf als je geen contact meer hebt met je familie, ze zijn overleden of bijvoorbeeld als je emigreert. 

Je eerste relatie is met hen, waarin je basale gevoelens van vertrouwen en veiligheid al vroeg gevormd worden. Hierin vormen zich ook normen, waarden, opvattingen en beelden over wat we denken dat liefde is. Door je ouders, je familie en je omgeving leer je je plek in het leven in te nemen. Je leert wat ‘goed’ en wat ‘fout’ is. Van hen krijg je liefde mee, zorg en aandacht. Of juist een gebrek daaraan. 

Sommige normen, waarden en invloeden kunnen heel beknellend zijn, die je niet fijn vindt/vond, waar je last van hebt gekregen en nu nog steeds hebt. Zeker als je niet gehoord werd/wordt of als ze niet uitgesproken worden. Zo heb je misschien een opleiding of werk gekozen dat in de lijn ligt van je ouders, maar dat helemaal niet past bij jou. Of andere belemmerende normen die je hebt meegekregen om je vrij te voelen. Jouw waarheid werd wellicht niet (eens) gehoord, niet begrepen of zelf afgestraft. ‘Zo doen wij het, zo hoort het in onze familie’ is een term die vaak geldt in families. Als je je gedraagt zoals je ouders en familie dat wil, hoor je erbij en ben je veilig.